sexta-feira, 22 de julho de 2011

Zenízio i Angueira,1257, febreiro, 9


[Decumiento publicado por Isabel Alfonso Anton [La Colonizacion Cisterciense en la Meseta de l Duero. El Dominio de Moreruela, 1986, Zamora, p. 457-458], que l liu an Madriç ne l A.H.N – Archivo Historico Nacional, Clero. Moreruela. C. 3.553, nº 15.]



ln Dei nomine amen. Sabban quanto esta carta viren como eu don Alfonso Meendez de Bornes, con conseyo e con o(utor)gamiento de mia moyer dona Velasquida e de mios fiyos e sous vendo a vos don Pedro Pedrez abbat e al (monesterio) de Morerola tres casales que hey de miou patrimonio enna villa que ye dita Geniçio de Miranda, con todos sous dere(chos quan)tos me ami pertenecen en essa villa sobre dita e el sesmo de San Iohan de Angueyra que ov(e...) si de parte de miou padre don Meen Bofino et como you apris de miou padre e quanto avia el de (...)villa maes quanto vos hy podierdes vençer pos parte de mi todo volo you vendo e outorgo que ayades estas herdades devanditas desde vue en delante e las posseades e fagades delas elo que vos pagardes e vendo volas con entradas. con salidas con eglisias e con montes e con devisas e con quanto me hy pertenece e en precio desta vendeda reçebi de vos una bona mula dela qual soe ya pagado e quien vos a esta mia vendeda quesier passar aya la maldiçion de Dios e la mia e demaes quanto vos enquie­tar tanto vos duble, e de mays peche vos CC. mrs. e la vendiçion sea firme. Ie estas herdades sobredichas entregue a Martivanes cellarero de Miranda e a frey Pedro de Fiexas por parte del abbat e del convento de Morerola. Testes qui viderunt et audierunt quando don Alfonso Meendez de Bornes entregou ela herdade de Geniçio a Martin Yuanes e a frey Pedro de Fiexas e outro assi ela herdat de San Iohan de Angueyra: Meen Migaelez gerno de don Alfonso Meendez cf. Garcia Pedrez Rebonti cf. Gonzalvo Nunnez cavalero de Castro de Ladrones cf. Monio Alfonso conscudero de Castro de Ladrones cf. Don Alfonso de Maladas cf. Pedro Fernandez de Malladas d. Domingo Migayelez cf. Domingo Stevan de Yfanez cf. Johan Ervelon cf. Omne de don Alfonso Meendez de Bornes cf. Ruy Pedrez omne de Meendo Migayelez cf. Pedro Migayelez omne de Garcia Pedrez, Martin re cf. Pedro Iohan cf. don Salvador cf. Domingo Adam cf. Johan (...) cf. Don Sancho cf. Don Andres cf. Don Iohan cf. Martin Xemenez cf. Andres (Ver)mudez cf. Todos estos (...) nes de Angueyra. Facta carta sub era M.CC.LXXXX.V. feria VI. V idus febru(ar)ii. Ie que esta karta sea mays firme pora todo tiempo you don Alfonso Meendez sobredicho de Bornes puse hy miou seyello.

copiado deiqui




quarta-feira, 20 de julho de 2011

Anscriçones anté 7 de Agosto








Este ye l programa de l IV Ancuontro de Blogueiros Mirandeses que bieno ne l Reportório, yá se sabe que l que ben ne l Reportório nun falha.

Ls homes de l ranxo son pessonas de Angueira que pedírun para saber l númaro cierto de pessonas a quemer anté 7 de Agosto, rezon pula qual se pide l special fabor, a to ls que quérgan partecipar, que l fágan saber anté essa data. Quando nó, assujeitais-bos a quemer batatada an beç de cordeirada.

L précio andará por buolta de ls 15 ouros, anté nisto Miranda ye ua marabilha, nun hai anflaçon que mos afronte!

terça-feira, 5 de julho de 2011

Angueira





Retrato deiqui: http://www.angueira-angueira.blogspot.com




Decumiento publicado pul Abade de Baçal [Memórias Arqueológicas, vol. IV, p. 136-137] que diç lo haber lido ne l Arquibo Nacional de la Torre de l Tombo i sacado de l libro de Doações de D. Afonso III, liv.2º, fl.15] i por Isabel Alfonso Anton [La Colonizacion Cisterciense en la Meseta de l Duero. El Dominio de Moreruela, 1986, Zamora, pp.326-7], que l liu an Madriç ne l A.H.N – Archivo Historico Nacional, Clero. Moreruela. C. 3.549, nº 15..
L decumiento nun trai era, i la que eiqui ponemos ye solo ua heipótese.
Antre la lheitura de l Abade de Baçal i la de la Doutora Isabel Alfonso Anton hai algues defréncias menudas, mas achei melhor publicar la lheitura desta última. Quien quejir puode cunsultar l Abade de baçal para ber essas defréncias
.




In Dei nomine. Hec est carta donacionis et firmitudines perpetue quam iussi fieri. Ego Sancius Dei gratia portugalensis rex, una cun uxore mea regina domna Dulcia et filiis et filiabus meis. Vobis domno Tello Fernandiz de illo nostro vilar quod vocatur Angueira et est in terra de Miranda. Damus vobis hanc hereditatem cum suis terminis novis et veteribus sicut eam melius potueritis habere et cum omnibus illis rebus que nobis in ea pertinent et concedimus ut eam ut habeatis acque possideatis iure hereditario imperpetuum et faciatis de ea quicquid vobis placuerit. Et hoc facimus pro bono servicio quod nobis semper fecistis et facitis. Quicumque igitur hoc nostrum factum vobis integrum observaverit sic benedictus a Deo amen. Nos super nominati reges qui hanc cartam fieri precepimus coram subscriptis eam roboravimus et hec signa fecimus (signa) Qui affuerunt:

(1ª col.):
Martinus Braca(rensis) archiepiscopus cf.
Martinus Portugalensis eps. cf.
Petrus Lamecensis eps. cf.
Nicolas Visensis eps. cf.
Petrus Colinbriensis eps. cf.
Suaris Ulisxbonensis eps. cf.
Pelagius Elborensis eps. cf.


(2ª col.):
Donnus Gusalvus Menendiz maiordomus curie cf.
Donnus Rodericus Menendiz signifer domini regis cf.
Donnus Pelay Moniz cf.
Donnus Martinus Fernandiz cf.
Donnus Johans Fernandiz dapifer domini regis cf.
Petrus Nuniz ts.
Fernandus Nuniz ts.
Rodericus Petris ts.
Donnus Osoreus ts.
(linha inferior):
Donnus Julianus notarius curie. Fernandus Petriz scripsit.



[An mirandés (traduçon de Amadeu Ferreira):


An nome de Dius. Esta ye ua carta de donacion i certeza para siempre que mandei fusse feita. You Çáncio pula grácia de Dius rei de Pertual, al par cula mie mulhier reina dona Dulce i culs mius filhos i filhas. A bós don Tello Fernandiz de l nuosso vilar que se chama Angueira i queda na tierra de Miranda. Damos-bos esta ardança culs sous termos nuobos i bielhos assi cumo melhor la podirdes tener i cun todas las cousas que neilha mos perténcen i bos cuncedemos que la téngades i possúades por dreito de ardança para siempre i fágades deilha l que bos dir la gana. I fazemos esto pul bun serbício que siempre mos fazistes i fazereis. Portanto, quienquiera que recoincir este nuosso feito anteiro para bós seia benezido por Dius amen. Nós arriba nomeados reis que esta carta mandemos fazer delantre de ls abaixo assinados la cunfirmamos i estas seinhas fazimos (seinhas) Ls que stubírun persentes:



(1ª queluna):
Martino arcebispo de Braga cf.
Martino bispo de l Porto cf.
Pedro bispo de Lamego cf.
Nicolau bispo de Viseu cf.
Pedro bispo de Coimbra cf.
Soares bispo de Lisboa cf.
Pelágio bispo de Ébora cf.



(2ª queluna):
Don Gusalbo Mendes mardomo de la cúria cf.
Don Rodrigo Mendes alferç mor de l senhor rei cf.
Don Pelaio Moniz cf.
Don Martino Fernandes cf.
Don Juan Fernandes dapifer de l senhor rei cf.
Pedro Nunes teçt.
Fernando Nunes teçt.
Rodrigo Pedro teçt.
Don Ousório teçt.
(Linha de baixo):
Don Julian notário de la cúria. Fernando Pedro screbiu.]

sábado, 2 de julho de 2011

La Caída d'un Anjo




Eigreija de Caçareilhos

Quadro de Manuel Anes
Sacado d'eiqui -
http://cacarelhos.blogspot.com





Ye sabido que un de ls clásicos de la literatura pertuesa, “A Queda de um Anjo”, de Camilo Castelo Branco, stá lhigado a la Tierra de Miranda, mormiente a Caçareilhos, l pobo adonde naciu l protagonista, anformaçon cun que ampeça:

“Calisto Eiloi de Silos i Benevides de Barbuda, morgado de Agra de Freimas, ten hoije quarenta i nuobe anhos, por haber nacido an 1815, ne l pobo de Caçareilhos, termo de Miranda. (…)”



Muita giente, mormiente la mocidade nas scuolas, questuma procurar que antresse ten ler ls clássicos, cousas screbidas por tius que yá quanta se murrírun, i que pouco ó nada ténen que ber culs tiempos i las maneiras de santir de hoije.
Ora, you cuido que l’ ”A Queda de un Anjo”, screbida hai uns 150 anhos, tamien puode serbir para dar la repuosta al antresse que ten ler ls clássicos, bonda arreparar bien neste cachico:



“Fermantou na cabeça de ls más grandes fazandeiros i curas de las fraguesies de l círquelo eileitoral l’eideia de lhebar al parlamiento l morgado de Agra de Freimas.
Ls deputados eileitos anté aquel anho ne l círquelo de Calisto Eiloi, éran cousas que ls costituintes rialmiente nun habien ambiado al cungresso legislatibo. Pula más grande parte, ls repersantantes de ls mirandeses habien sido uns rapazes bien falantes, doutores de scanho de l café Marrare, giente cunhecida pula figura zde la taberna anté San Carlos, i afeita a buer na Castalia, quando, para ancher la bena, nun querie melhor buer de la garrafeira de l Matta, ó outro que tal mardomo de las apolínias culidades.
An giral, aqueilha mocidade sprançosa, eileita por Miranda i outros termos luzitanos, nun sabie topograficamiente an que parte quedában ls pobos que repersentában, nien antandie que ls aborígenes de ls sierros tubíran más necidades que fazé-se repersantar, oubrigados pul regime de la Custituiçon.”